Cytadela Warszawska
Cytadela Warszawska to forteca zbudowana w latach 1832–1834 na rozkaz cara Mikołaja I, po upadku powstania listopadowego, z zamiarem kontrolowania miasta i tłumienia nastrojów niepodległościowych. Znajduje się w Warszawie, na terenie 36 hektarów. Miała pełnić rolę umocnienia bastionowego. Projekt twierdzy opracował gen. Iwan Dehn, wzorując się na cytadeli w Antwerpii. Cytadela była miejscem przechowywania więźniów politycznych, a także pełniła funkcję więzienia śledczego.
W latach 1834–1835 powstała tam cerkiew św. Aleksandra Newskiego. Mimo że nie odegrała roli obronnej, była silnym ośrodkiem kontroli i pacyfikacji w czasie zaborów. W 1863 roku w czasie powstania styczniowego garnizon cytadeli liczył 16 tys. żołnierzy.
Po odzyskaniu niepodległości Cytadela stała się siedzibą Wojska Polskiego, a obecnie mieści m.in. Muzeum Wojska Polskiego oraz Muzeum Historii Polski. W otoczeniu twierdzy znajduje się park oraz pomniki upamiętniające wydarzenia z historii Polski.